دندان پیشین مرکزی

معمولا اولین دندانی که کودک درمی آورد دندان پیشین مرکزی است. دندان های پیشین مرکزی بالا حدودا در 6 الی 7 ماهگی درمی آیند در حالی که دندان های پیشین مرکزی پایین حدود 8 الی 12 ماهگی می رویند.

اولین دندان ها برای کمک به کودک در گاز زدن و خرد کردن غذا به قطعات کوچک است. بیشتر والدین دادن غذاهای جامد به نوزاد را تا زمانی که اولین دندان دربیاید و در صورتی که کودک دندان درنیاورد تا 9 ماهگی به تأخیر می اندازند؛ اما باید بدانید لثه ها و آرواره های کودک کاملا قوی هستند بنابراین آن ها می توانند حتی قبل از دندان درآوردن پوره یا غذاهای جامد نرم بخورند. اگر کودک فقط دندان های پایینی را داشته باشد می تواند با فشار دادن دندان به لثه بالا، از آن برای گاز زدن غذاهای نرم (مثل زرده تخم مرغ) استفاده کند.

برخی معتقدند این کار نشانه این است که نوزاد نیازی به پوره کردن غذا ندارد در عوض والدین غالبا روشی ذاتی را برای غذا دادن به کودک انتخاب می کنند که از شیر گرفتن نوزاد نامیده می شود. حامیان از شیر گرفتن کودک معتقدند وقتی نوزاد برای گاز زدن و خرد کردن غذا دندان های مناسبی دارد دلیلی برای نگرانی در مورد خفگی وجود ندارد. به علاوه، آن ها معتقدند اجازه دادن به کودک برای گاز زدن غذاهای مناسب باعث تمرین کردن او در استفاده از آن دندان ها می شود و یاد می گیرد با دست غذا را در دهان بگذارد و آن را برای بلع به ته دهان ببرد.

ثنایای کناری

معمولا دومین دندان هایی که درمی آیند ثنایای کناری هستند. دو دندان بالایی کمی زودتر (9 الی 13 ماهگی) درمی آیند، در حالی که دو دندان پایینی حدود 10 الی 16 ماهگی می رویند. این دندان ها هم برای گاز زدن و خرد کردن غذا به قطعات مناسب هستند، اما هم دندان های پیشین مرکزی و هم ثنایای کناری برای گاز زدن بیشتر غذا بکار می روند. در واقع این دندان ها به حفظ شکل و فرم صورت کمک می کنند. لب ها به سمت دندان ها قرار گرفته و بدون آن ها صورت حالت فرو افتادگی پیدا می کند. دندان های پیشین همچنین به شما کمک می کنند حرف بزنید. اگر می خواهید کلماتی با صدای «ث» را تلفظ کنید باید زبان تان را به طرف دندان های پیشین بالا فشار دهید تا این صدا ایجاد شود. در آخر، هنگام بستن دهان، دندان های پیشین به هدایت آرواره کمک می کنند.

دندان نیش

دندان های نیش بالایی هم کمی زودتر، 16 الی 22 ماهگی، درمی آیند در حالی که دندان های نیش پایینی حدود 17 الی 23 ماهگی نمایان می شوند. دندان های نیش تیز و نوک دار هستند و برای گاز زدن و خرد کردن غذاهای سفت مانند گوشت به کار می روند. دندان های نیش در گوشه دهان قرار دارند و دندان های جلویی را به دندان های عقب وصل می کنند. آن ها همچنین به ردیف کردن آرواره هنگام بستن دهان کمک می کنند و باعث حفظ شکل صورت و کمک به حرف زدن می شوند. علاوه بر این دندان های نیش مانند ستون به هدایت دندان ها هنگام جویدن کمک می کنند.